ข้าราชการสมัยก่อนหากถูกย้ายมาภาคอีสาน จะเสียใจมากเพราะกลัวว่าจะเอาชีวิตมาทิ้งแถวดงพญาไฟ บางคนถึงกับลาออกจากราชการก็มี
ประการที่สองการเดินทางสมัยนั้นยังต้องเสี่ยงภัยกับสัตว์ร้ายเช่นเสือ งูซึ่งมีชุกชุมมากเนื่องจากเมื่อร้อยปีก่อนพื้นที่ป่าใภาคอีสานมีมากกว่า80%ของพื้นที่ภาค ป่าจึงเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายที่คร่าชีวิตคนเดินทางเสมอๆ
ประการที่สาม มีโจรคอยปล้นฆ่าพ่อค้าเสมอๆ มีหลักฐานในสมัย ร.3 พ่อค้าจีนที่ค้าขายระหว่างอุบลกับร้อยเอ็ดถูกปล้นถูกฆ่าตายระหว่างรอยต่อเมืองสุวรรณภูมิกับอุบล ในสมัย ร.5มีพ่อค้ากุลาถูกโจรปล้นหลายครั้ง เหตุที่มีโจรเพราะอีสานมีพื้นที้กว้างที่สุดของประเทศเมืองก็อยู่ห่างๆกัน เจ้าหน้ามีน้อยมากสมัยก่อน มีขุนเมืองดูแล ไม่มีตำรวจอาชีพ หลังกบฎผู้มีบุญอีสานปี2445จึงมีกาสร้างตำรวจอาชีพเป็นครั้งแรก คือ รร.นายร้อยตำรวจที่ จอหอ ผลิตตำรวจราว400คนส่งไปดูแลอีสานใต้ ได้ผลดีมากจึงผลิตตำรวจส่งไปทั่วประเทศ
ประการที่สี่ แม่น้ำหลักในอีสานทุกสายล้วนแต่ไหลลงแม่น้ำโขง และเป็นแม่น้ำสายเล็กมาก พอหน้าแล้งก็แห้งเป็นช่วงๆเดินเรือได้เฉพาะหน้าฝน จึงเป็นอุปสรรคต่อการค้า แม่น้ำโขงใช้เดินเรือค้าขายได้เฉพาะช่วงเหนือคอนพระเพ็ง หลี่ผีขึนมาใต้ลงไปทำไม่ได้เพราะติดแก่งหลี่ผีมหึมาขวางก้น
ประการสุดท้ายเพราะสังคมอีสานสมัยนั้นแต่ละหมู่บ้านพึ่งตัวเองได้สูงมาก ผลิตข้าวได้พอเพียง กับข้าวก็มีผักป่ารอบๆหมู่บ้าน มีปลาอุดม ผู้เขียนเคยสัมภาษณ์ผู้เฒ่าอายุ80ปีเมื่อปี2529 ที่บ้านท่าสะอาดใต้ อ.เซกา จ.หนองคาย ท่านบอกว่าสมัยหนุ่มไปทอดแหในแม่น้ำสงครามโครมเดียวได้ปลาค้อนกะต่า(เกือบสิบ กก.)กินไม่หมดต้องเอาไปแบ่งให้เพื่อนบ้านใกล้เคียงเสมอ ในป่ายังมีสัตว์น้อยใหญ่เช่นกวาง เก้ง หมูป่า กระต่ายป่า กะปอม แย้ แมงกินูน แมงเบ้า แมงกุดจี่ฯลฯ เสื้อผ้าก็ทอเอง วัสดุสร้างบ้านก็ตัดจากป่ารอบๆหมู่บ้าน ยารักษาโรคก็ใช้สมุนไพรจากป่า ดังนั้นชาวบ้านจึงพึ่งตัวเองได้สูงมากไม่ต้องพึ่งห้าง หรือเซเว่นอีเลฟเว่นเหมือนคนไทยในปัจจุบันการค้าในยุคนั้นจึงเกิดขึ้นยาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น