ป่าชุมชน; ป่าวัดป่า

ในช่วงปี 2533- 2535 ผมได้ทำวิจัยเรื่องป่าชุมชน ให้สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยขอนแก่น ป่าชุมชนที่เราเลือกมีทั้งในอีสานเหนือ อีสานกลางและอีสานใต้ และมีทั้งป่าวัด ป่าโรงเรียน ป่าของหมู่บ้าน แต่ที่ผมสนใจเป็นพิเศษคือป่าวัดป่า และวัดป่าที่ผมสนใจเป็นพิเศษคือวัดป่าวังเลิง ต.ท่าขอนยาง อ.กันทรวิชัย จ.มหาสารคาม
 
    ป่าวัดนี้เกิดจากการผลักดันของหลวงปู่บุญมี ได้ใช้พื้นที่วัดซึ่งมี  99 ไร่ ปลูกป่าและบางส่วนก็เป็นต้นไม้พื้นเมืองเช่นต้นเปือยหรือตระแบก ต้นกุงหรือพันชาติ ต้นรัง ต้นตะเคียนหรือต้นแคน ต้นมะค่า ต้นแดง ต้นไผ่ป่าเป็นต้น ตอนที่ผม กับรศ.อภิศักดิ์ โสมอินทร์ และ รศ.ดร.บุญยงค์ เกศเทศ ไปสำรวจครังแรกในราวปี 2534 ป่าวัดนี้สูงราวๆ 3-4 เมตรเท่านั้น และต้นไม้ก็ห่างๆกัน แต่เมื่อวันที่ 4  พย.2560 ผมได้เข้าไปเยี่ยมวัดนี้อีก ซึงห่างจากครั้งแรก 26 ปี พบว่า ป่าวัดนี้ หนาแน่น ต้นไม้สูงราว 12-20 เมตร มีความร่มเย็นยิ่งนัก ตอนปี 2534 วัดนี้ยังไม่มีรั้ว ตอนนี้ พื้นที่วัดมีกำแพงคอนกรีตสูงราวสามเมตรล้อมทุกด้าน

 แม้หลวงปู่บุญมี ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น จะมรณะภาพไปตั้งแต่ปี 2534 แต่ผลงานที่ตกมาถึงรุ่นลูกหลานคือป่าชุมชนอันร่มเย็นเหมาะกับการปฏิบัติอย่างยิ่ง จะอยู่ไปอีกนานเท่านาน

 ผมคิดในใจว่า ถ้าเมืองไทยของเรามีกฏหมายให้วัดป่าทุกวัดมี พื้นที่ป่าอย่างน้อยสองในสามของ พื้นที่วัด ส่วนวัดบ้านมี พื้นที่ป่าอย่างน้อย หนึ่งในห้า จะดีมากเลยนะครับ

เจดีย์บรรจุอัฐฺของหลวงปู่บุญมีและเป็นพิพิธภัณฑ์แสดงอัฐบริขารของท่าน

ภาพหลวงปู่บุญมีผู้สร้างป่าวัดป่าวังเลิงอยู่หลังผู้เขียน

ป่าที่เห็นทั้งหมด4ภาพเป็นป่าในวัดป่าวังเลิงผู้เขียนถ่ายเมื่อ 4 พย 2560